Jest to technika malarstwa ściennego, która rozpowszechniła się w XV wieku we Włoszech w dekoracji fasad renesansowych. Technika jest bardzo trwała.Polega ona na tym, że w mokrym tynku wydrapuje się rysunek narzędziami sztukatorskimi itp. W tym wypadku została wykonana wewnątrz posesji z lat 50 XX wieku w Warszawie na Mokotowie. Wykorzystana została tylna ściana kominka o wymiarach 120 cm x 280 cm. Pierwszą czynnością technicznie jest przygotowanie projektu w skali 1 : 1 , następnie przygotowuje się przepróchę dzięki której projekt jest dokładnie odwzorowany na ścianie. W tym wypadku zastosowane zostały dwie przepróchy – jedna do podziałów kolorystycznych przed nałożeniem tynku – błękitu paryskiego i czerni z winorośli, druga – dla detali projektu. To Sgraffito jest dwukolorowe, zgodnie z projektem został narzucony tynk kolorowy w proporcjach 1 część wapna 2 części piasku plus barwniki odporne na alkaiczne działanie wapna. Po wyrównaniu i wygładzeniu tynku został on powleczony mlekiem wapiennym o konsystencji śmietany. Następnie wydrapany został rysunek.Sgraffito przypomina w efekcie końcowym płaskorzeźbę.
